Maskem Oldu Çehrem

"Yanan gecelerin, suskun cümlelerin ve yüzüne yapışmış bir tebessümün hikâyesi."

Düştüm, tutan olmadı elimden,

kendimde değilim bir süredir zaten.

İçimde yankılanıyor aynı kelimeler,

“Neyse boş ver” dedim, boşluk doldu yeniden.

Sustukça çürüdü her cümlem,

Acı bir tebessümle, maskem oldu çehrem.

Kimse bilmez, kaç gece yandım da

Kaç sabaha aldandım.

Sokaklar bilir, kaç gece geçtim,

bir elimde sigara, bir elimde geçmişim.

Uyumak için kokuna hasret çekmişim,

rüyalarım bile artık tanımıyor beni, kendimi silmişim.

Yine ben, yine sen ve yine karanlık,

bir veda kadar net olamasam da bir anım kadar geçmişimdesin artık.

Zihnimdeki sessizlik sanki isimsiz bir mezarlık,

bu bataklıktan kurtulmak için bağıracak gücüm kalmadı artık.

Gülmedi yüzüm,

belki de hakkım.

Biraz da saftım,

aslında yalanlarına inanacak kadar aşıktım.