Albert Camus – Sisifos Söyleni 

Albert Camus Sisifos Söyleni adlı kitabının ilk cümlelerinde şöyle der; Gerçekten önemli olan tek bir felsefe sorunu vardır: intihar. Yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. 

Camus, absürdizm felsefesini merkezine alır. Absürdizm, herhangi bir yaratıcı olmadığından insanlığın evrende bir anlam bulmasına yönelik uğraşlarının boşa bir çaba olduğunu söyleyen bir  felsefe akımıdır.  

Kitapta Tanrıların düzenine karşı geldiği için tanrılar tarafından sonsuza dek bir kayayı dağın tepesine yuvarlamakla cezalandırılan Sisifos, kayayı her zirveye getirdiğinde taş yeniden aşağı yuvarlanır ve tekrar baştan başlamak zorunda kalır. Bu sonsuz ve anlamsız çaba, her gün aynı rutinleri tekrarlayan, nihai bir anlam bulamayan, ancak yine de yaşamaya devam eden insanın yaşam mücadelesini sembolize eder. 

Camus, bu durumu "absürd" olarak tanımlar; yani insanın anlam arayışının, evrenin anlam verme konusundaki kayıtsızlığıyla çatışması. "Insan, evrende rastlantı sonucu ortaya çıkmış yalnız bir varlıktır. Bu dünya insanın arzularıyla orantısızdır; ama işte tam da bu orantısızlık, insanın absürt deneyimini oluşturur. Evren sessizdir. İnsan ise anlam arar. Bu çatışma, absürdün doğuşudur." İnsan, sürekli olarak bir anlam arayışı içindedir; ancak evren bu arayışa cevap verecek bir anlam sunmaz. 

Kitaba göre bu absürd durum karşısında üç olasılık vardır. İlki intihardır ve o intiharın mutlak bir çözüm olmadığını, bir kaçış olduğunu söyler. İkincisi sıçramadır bu absürdü kabul etmeyip, onun ötesine geçme çabasıdır. Genellikle dine sığınma veya başka bir metafizik anlam bulma girişimiyle yapılır. Ama irrasyoneldir bir yanılsamadır. Ona göre Gerçek çözüm başkaldırmaktır. Yaşamın absürdlüğünü kabul ederek onunla yaşamayı öğrenmektir. Çünkü yaşamın önceden belirlenmiş bir anlamı olmadığını bilmek, ona kendi anlamını yaratma özgürlüğünü verir.  

Camus'ya yaşamanın bir başkaldırı olduğu konusunda katılıyorum ancak Sisifos'u mutlu hayal etmenin iyimserlik olduğunu düşünüyorum. Bence Sisifos mutlu değil ve hiçbir zaman olamayacak, çünkü kayayı sürekli tepeye çıkarmaya çalışmasının, bu sonsuz acı döngüsünün bir anlamı yok. Yalnızca acıya ve ızdıraba sebep olan bir yük. 

 

"Insan, evrende rastlantı sonucu ortaya çıkmış yalnız bir varlıktır. Bu dünya insanın arzularıyla orantısızdır; ama işte tam da bu orantısızlık, insanın absürt deneyimini oluşturur. Evren sessizdir. İnsan ise anlam arar. Bu çatışma, absürdün doğuşudur."